Podgorica, 28.mart 2019.
Fizički napad na porodicu Tomkić iz Berana i paljenje njihove imovine samo je dio kontinuiranog napada da državu Crnu Goru sa vrlo dobro poznatih međunarodnih i domaćih adresa, što za posljedicu ima stvaranje atmosfere u kojoj se velikosrpski, svetosavski nacionalizam, na način dobro poznat u deceniji na kraju XX stoljeća, obračunava, u ovom slučaju, sa pripadnicima hrvatske nacionalnosti. Samo je pitanje vremana kad će na red doći druge nacije, u zavisnost da li će imati ili ne podršku od njih u rušenju institucija države Crne Gore.
Nema sumnje da je svijest koja se obračunala sa porodicom Tomkić posljedica djelovanja u dužem vremenskom periodu eparhije Beogradske patrijaršije, zvane MCP, i njenog čelnika Amfilohija Radovića, domaćih političkih i medijskih subjekata, logistički podržanih iz Beograda i Moskve, kao i aktuelnog stvaranja atmosfere vaninstitucionalnog pritiska, u kojem se ne biraju ni sredstva, ni saveznici u postizanj cilja. Stvara se atmosfera straha kod mnogih ljudi u institucijama, zapošljenih u javnim preduzećima, medijima, kod običnih građana, konstantnom kampanjom i prijetnjama, etiketiranjima i slično.
U kojoj mjeri su se u funkciju vaninstitucionalnog političkog djelovanja upregli mnogi politički, medijski i NVO subjekti govori to što su sve civilizacijske, političke, strateške i bezbjednosne razlike stavljene u stranu, kako se prešućuje i mninimizara sve ono što može stvoriti razdor u tom udruženom djelovanju, kako se prešućuju sva nedemokratska, nasilnička i čak zločinačka ponašanja iz istih oportunih razloga.
Crnogorski pokret traži od državnih organa da prestanu da se ponašaju kao pasivni posmatrač svega što se dešava u Crnoj Gori. Stavom da ne žele nijednim potezom da pogoršaju postojeću političkium situaciju, samo daju dodatni vjetar u rušenju građanskog mira i suživota, dajući prostor onima koji nikada Crnu Goru nijesu doživljavali kao svoju matičnu državu i nezavisan politički subjekt i koji su uvijek radili na njenom rušenju, onemogućavanju da postane dio civilizovanog, zapadnog svijeta. Obračunavajući se, pritom, sa svima onima koji su bili podrška nezavisnoj Crnoj Gori i njenom evroatlanskom putu, bez obzira da li se radi o Crnogorcima, ili pripadnicima manjinskih naroda. Krajnji je čas da vlada Crne Gore upozna svoje saveznike u EU i NATO o pozadini napada na Crnu Goru i da uz njihovu podršku, obezbjedi svim građanima Crne Gore miran i bezbjedan život.
Crnogorski pokret
